Italië heeft de grenzen weer open gegooid. Daar ben ik heel blij mee. In eigen land en met de andere landen. Als je nu naar Italië komt hoef je niet meer twee weken in quarantaine.
Maar toch is er nog veel onzekerheid. De coronavirus heeft de toerismesector hard geraakt in Italië. Het ligt nog grotendeels plat. Af en toe zie je een auto met een buitenlands kenteken. Maar daar blijft het bij.
De Piazza Grande is verlaten. Het blijft een donderwolk.
Piazza Grande
Horeca in Montepulciano
Als je nu een bar inloopt is het eigenlijk “on-Italiaans”. De barman heeft altijd een mondkapje op, hij draagt handschoenen en bij de kassa zit plexiglas. De locale horeca probeert de economie weer op te starten maar met voorzichtigheid.
Caffe Poliziano in Montepulciano
Veel restaurants in Montepulciano zijn dicht. Ze zijn failliet of de eigenaren wachten even af. En wie wel open is probeert er het beste van te maken.
Ik ben nog huiverig om ’s avonds naar een bar te gaan. Ik hou het voorlopig bij een aperitief op mijn terras.
Sylvia Italy
Sylvia Italy
Boodschappen doen in Italië
Bij de Conad supermarkt in Montepulciano wordt onze temperatuur niet opgemeten. We moeten boodschappen doen met een masker op en met wegwerp handschoenen aan.
Het is niet verplicht een boodschappenwagentje te pakken want afstand bewaren blijkt nog steeds goed te gaan. Ondanks dat we soms wat ongeduldig zijn ;)
Lockdown
De Coronakilo’s hoef ik niet kwijt te raken. Ik ben niet dikker geworden tijdens de lockdown. Integendeel. De lockdown in Italië heeft een behoorlijke impact op mij (gehad). De lockdown is hier een stuk strenger geweest dan in Nederland.
We hadden totaal geen bewegingsvrijheid. En nu we zelfs weer meer mogen voelt het nog steeds niet normaal.
Running in Montepulciano
Gelukkig kunnen we weer sporten buiten. Ik loop 3x in de week hard. Het trainingsschema wat ik heb is een goed hulpmiddel en motivatie om weer terug te komen van een blessure en 3 maanden opsluiting in huis. Ik train veel op gras en onverharde paden.
Op mijn Garmin Connect vind je de routes en trainingen.
In Montepulciano bij Sant’Antonio is een privé “off-road” route over het gras en door de heuvels (met wat klimmetjes). Ik heb het voorrecht daar te mogen trainen. De eigenaar van het resort ken ik via het hardlopen.
Ook vind ik het heerlijk om te gaan fietsen. Dat doe ik om mijn bovenbenen te trainen en te genieten van het mooie Toscaanse landschap.
Vorige week bracht ik een bezoek aan Pienza in Val d’Orcia. Het is voor mij nu een unieke kans om Toscane te ontdekken. Het is allicht mistroostig, maar plaatsen zonder veel mensen is ook heel mooi om nu ongestoord te genieten.
Sinds 3 juni zijn de grenzen in Italië weer heropend. Maar ondanks het vrije verkeer waren er weinig mensen op straat. Misschien een handjevol locals en bezoekers uit de omgeving.
Het mooie Toscane is een droombestemming voor veel mensen. Glooiende heuvels, pittoreske dorpjes en schilderachtige landschappen. Het is daarom niet zo gek dat Val d’Orcia is toegevoegd aan de UNESCO Wereld Erfgoedlijst.
Capella della Madonna di Vitaleta
Val d’Orcia
Ook Pienza staat op de UNESCO lijst.
Geschiedenis
Pienza is gesticht in het dorpje Corsignano in 1405. Toen Aeneas Silvius Piccolomini paus Pius II werd liet hij in drie jaar zijn ideale stad verrijzen. Vandaag de dag is Pienza niet echt middeleeuws meer en al evenmin renaissance. Het is een klein Toscaans juweeltje.
Hoe bereik ik Pienza
Pienza is op 12 km afstand gelegen van Montepulciano. Het plaatsje kun je bereiken met de auto. Buiten het centrum parkeren is de beste optie. Bijvoorbeeld in de Via della Madonnina kun je gratis parkeren. Parallel aan deze straat is een panoramisch wandelpad naar het centrum.
Er gaan overigens ook bussen van Montepulciano naar Pienza en vica versa. Voor meer informatie: Tiemme SpA.
Val d’Orcia
Er woont een handjevol mensen. In de hoofdstraat Corso Rossellino vind je veel (kaas)winkeltjes, terrasjes en historische gebouwen.
Een aantal mooie bezienswaardigheden zijn o.a. de kathedraal, het gemeentehuis en de Palazzo Piccolomini (Pauselijke paleis).
Kaasboerderij in Pienza
Pecorino kaas wordt gemaakt in Pienza. Het is één lekkerste Italiaanse kazen gemaakt van schapenmelk. Je hebt verschillende soorten Toscaanse pecorino kazen: stagionato (gerijpt); semi-stagionato (licht gerijpt) en fresco (jong).
Persoonlijk ken ik Fattoria Pianporcino. Deze kaasboerderij in Pienza produceert de lekkerste schapenkazen. De eigenaar Giuseppe Bussu is uiterst sympathiek (op de foto rechts).
Deze foto is gemaakt voor de Coronavirus.
Fattori Pianporcino
Voor een bezoek aan deze fattoria is reserveren verplicht. Zeker met de nieuwe maatregelen die er nu zijn.
Culinaire liefhebbers kunnen hun hart ophalen. In het centrum is een overvloed aan lekkere locale wijnen (Vino Nobile di Montepulciano en Brunello di Montalcino), Toscaanse pasta’s “i pici”, antipasti en pecorino kazen.
Er zijn tal van restaurants en wijnbars voor een goed glas wijn en lekker eten.
Pienza is ook een romantisch plaatsje met straten als Via dell”Amore en Via del Bacio.
Pienza
Pienza
Fietsen in Toscane
In plaats van in de auto te stappen, kun je ook de fiets nemen naar Pienza.
Fietsen in Toscane
Er zijn prachtige fietsroutes in de omgeving van Montepulciano en Pienza.
Val d’Orcia
Val d’Orcia
Voor een onvergetelijke fietstocht kun je (FAT) e-bikes en mountainbikes huren bij ByeBike en Urban Bikery in Montepulciano.
Urban Bikery
De onverharde wegen en geasfalteerde wegen zijn netjes bijgehouden. Je kunt hier fietstochten maken met de hele familie.
Het is een prachtig gebied en een absolute aanrader!
“Er was eens” betekent C’era una volta. Het moment dat ik mijn deur open deed vond ik een fles wijn staan. Mijn bovenbuurman heeft een pizzeria in Montepulciano die C’era una volta heet. Hij heeft de fles daar neergezet. Dat weet ik zeker.
Zijn restaurant is slechts op 10 minuten loopafstand van mijn huis. Wie weet hoe lang die fles daar heeft gestaan? Hij heeft me verrast en eerlijk gezegd ook een beetje ontroerd.
Toscaanse wijn
We zitten nog altijd in lockdown. Het is heel bizar geen mens te zien. Alsof je in een nieuwe wereld beland bent. De beelden op TV spreken boekdelen. Milaan is uitgestorven. In Bergamo is het een slachting.
Montepulciano heeft op dit moment 5 nieuwe besmettingen erbij. In totaal zitten we op 58, waarvan 41 mensen hersteld zijn. Onze burgermeester Michele Angiolini houdt ons op de hoogte via FB over de coronavirus-situatie in Montepulciano.
Ik blijf thuis
Pannenkoeken
Io resto a casa.
In Italië blijven we thuis. 1x in de week ga ik naar de Conad om mijn boodschappen te halen. Die is minder dan 200 meter van mijn huis. Voor de zekerheid vul ik mijn decreet in, voor als ik word aangehouden.
Bij de supermarkt is altijd een lange rij. Het is er binnen stil. Iedereen snelt zich en vermijd zich. Als we betaald hebben willen we snel weer naar buiten.
Momenteel is een koude wind. Vorige week was het warmer weer. Ik heb toen veel buiten gezeten. Mijn fitness oefeningen doe ik elke ochtend. Dat voelt goed. Na het douchen voel ik me herboren en kan ik de dag thuis weer aan.
Mijn buren is een jong gezin. Die hoor ik elke ochtend. Ook de radio. Een paar dagen geleden mocht ik meeluisteren naar een locale radiozender van Italië. Eerst werd het Italiaanse volkslied uitgezonden, daarna enkele Italiaanse klassiekers, waar o.a. “Volare”.
Premier Conte heeft vanavond een persconferentie gehouden.
Er is een strengere lockdown. De tunnel is nog zeer lang.
Montepulciano is verlaten. Je ziet geen mens op straat. Af en toe zie je een auto voorbij rijden. Maar verder is het erg stil.
Ik woon net buiten het centrum, gelukkig op loopafstand van de supermarkt. Ik hoef mijn auto niet te pakken om boodschappen te doen. Behalve als ik door mijn voorraad flessen water ben. Dan wel. Want water drinken wij niet uit de kraan, maar uit flessen.
Bij ons zijn de schappen niet leeg, er is geen leegroof op WC papier. Misschien denken wij eerder aan het inslaan van eten dan aan WC papier.
Masker
Ik heb nu gelukkig een masker kunnen bemachtigen in de apotheek. In Milaan en in veel andere plaatsen zijn ze niet aan te slepen. Integendeel, het ziekenhuispersoneel schreeuwt erom. Maar ik heb er een godzijdank. Die gebruik ik nu bij het boodschappen doen. Dat geeft me meer rust. Een gevoel van bescherming.
Thuis in Montepulciano
Het huis kom ik niet uit sinds de lockdown. Eerst was het nog toegestaan een wandeling te maken, maar dat is me nu ook ontnomen. Geen wandelingen meer. Het weer speelt wel mee. Ik kan gelukkig op mijn terras zitten. Ik studeer en lees mijn boeken buiten.
We zijn pas 10 dagen in lockdown en omdat de besmettingen in Italië vooralsnog oplopen worden de dagen in quarantaine verlengd. Voor hoe lang weet ik niet, maar misschien wil ik dat nog niet weten. De dagen thuis zijn nu al oneindig.
Elke dag maak ik een dagindeling voor mezelf over hoe ik de tijd ga doorbrengen. Dat is van fitness in huis, tot studeren, lezen en wat werken achter de computer.
Maar het gaat goed met me. Ik ben gezond, en ik hoop dat zo te kunnen behouden.
Besmettingen update
Vandaag hadden we in Montepulciano 4 besmettingen erbij. Ik volg een website waar ik de situatie in Italië kan volgen. Ik word er niet vrolijk van.
We zitten allemaal binnen om het virus Covid-19 in te dammen. Als we buiten Montepulciano gaan moeten we een formulier invullen. Als het niet urgent is word je teruggestuurd.
We hebben nog een lange weg te gaan, een hele lange weg.
Mijn laatste blog is gedateerd op november jl. In de tussentijd ben ik verhuisd naar Montepulciano. De kerstdagen heb ik in Nederland doorgebracht.
Het waren drukke weken waardoor een blog schrijven helaas niet van gekomen is.
Buon anno a tutti!
Presentatie Vino Nobile di Montepulciano
De lezing en wijnproeverij met Dante Alighieri Rotterdam is goed gegaan. Ik vond het best spannend in het begin, maar het verliep “bijna” vlekkeloos.
Het was de eerste keer. Ik zal zeker het e.e.a. anders moeten doen. Maar vooralsnog ben ik trots op mezelf dat ik het gedaan heb. Het was hard werken en studeren de afgelopen maanden.
Jubileum
2019 is voor mij een jubileumjaar. 10 jaar geleden ben ik vertrokken naar Italië voor een nieuw leven. Het waren best roerige tijden in het begin, want alles achter je laten en vaarwel zeggen tegen de mensen die je lief hebt was niet makkelijk.
Samen met Wil, Sylvie en ex-vriendje Herco
Maar ondanks dat, heb ik er nooit spijt van gehad.
In 2009 woonde ik in Arco Trentino en werkte ik in de horeca op 1200 m hoogte. Ik heb daar geleerd hoe Spritz en cappuccino te maken als een echte barista.
Barista Sylvia
Ik had een leuk appartement in het centrum in Arco. Ik reed toen nog in mijn Fiat Panda met een NL- kenteken. Berg op en berg af met de boodschappen in de achterbak van de groothandel.
Fiat Panda met NL kenteken
Supertramp in Italy
Helaas ben ik toen niet gelijk begonnen met bloggen. Ik begon met blog posts schrijven in 2011. Mijn eerste blog was “Supertramp in Italy“. Waarom Supertramp?
Supertramp in Italy
De naam verwijst naar de hoofdrolspeler in film “Into the Wild”. Ik wil niet zeggen dat ik zo extreem was als hij, maar indirect hadden we misschien wél iets gemeen. Avontuur!
Monte Velo Arco
Mijn idee is vanaf heden een paar oude blogs, en foto’s van mij te delen van hoe het toen was met mij, en wat ik zoal deed.
Als ik terugkijk naar de avonturen en levenservaringen ben ik niet veranderd. Ik ben een rijker mens geworden, misschien niet financieel maar ervaringen rijker dat zeker.
Ik kan het iedereen beamen. Volg je hart en doe wat je leuk vindt. Dan werk je eigenlijk nooit meer, want dan is je werk je hobby. Het komt niet allemaal zomaar op je pad, je moet er veel voor doen en laten, maar de voldoening is groot als het lukt!
Veel leesplezier in de komende blogs en ik wens iedereen een gelukkig en sportief 2019 toe.
